De pijn en vermoeidheid in mijn lijf maakt alsof ik zweef. Alsof mijn hoofd alleen met pijn en moe verbonden is en mijn lijf zich ergens anders bevindt. Maar wat voelt er dan zo zwaar? Ik lig op de bank en wacht tot ik weer geland ben, weer verbonden ben met mezelf en verder kan met zijn. Buiten staat een boom en ik ben blij. Want ook vanuit deze vermoeide wachtstand heb ik volop inspiratie. En mijn camera ligt dichtbij 🙂 Havelte 2017
K N S T W R K 