Toen: ik ben op het strand, voel de wind in mijn rug. Ik hang zelfs een beetje naar achteren, en word gedragen. Een dun laagje zand wordt genadeloos het strand over gejaagd. En dan het geruis van de zee. Een allesoverheersend en krachtig geluid. Enerzijds rustgevend, ontladend, maar ook vermoeiend en zwaar. Dan doe ik mijn ogen dicht en denk aan straks, als ik weer wegga. De zee achterlatend, de trap op, de duinen in… en dan dat ene moment waarbij ineens die druk wegvalt, van de wind, het geruis, het gejaag van het zand en vervangen wordt door rust en stilte… de zee fluistert na in mijn oren, spieren kunnen weer ontspannen en pas dan voel ik pas echt de kracht van de zee. Ergens tussen Hoek van Holland en Den Haag 2004
K N S T W R K 
2 gedachten over “Fragment F383”
Reacties zijn gesloten.